Ένα παιδί που περνά μια «μελαγχολική φάση», περνά πολλές ώρες μόνο του, εκφράζει πολλά παράπονα με έντονη συναισθηματική φόρτιση, ή αντίθετα αρνείται να μιλήσει με τους γονείς για ότι το απασχολεί. Αυτά τα χαρακτηριστικά κορυφώνονται κατά την εφηβεία.
Συνήθως οι γονείς θορυβούνται και νιώθουν άσχημα που δε μπορούν να επικοινωνήσουν ή να ικανοποιήσουν το παιδί τους. Πολλές φορές ανησυχούν ότι το παιδί πάσχει από κατάθλιψη.
Δεν πρέπει να συγχέουμε το μελαγχολικό συναίσθημα με την κατάθλιψη, καθώς η μελαγχολία είναι ένα μόνο από τα συμπτώματα αυτής της διαταραχής.
Τις περισσότερες φορές η μελαγχολία είναι παροδική και πολύ συχνά εμφανίζεται στη ζωή του παιδιού κατά τη διάρκεια ή μετά από κάποια δύσκολη εμπειρία. Π.χ. παιδιά που περνούν άσχημα στο σχολείο μπορεί να είναι μελαγχολικά, παιδιά που βιώνουν εντάσεις ή χωρισμό των γονιών κ.τ.λ.
Τα μελαγχολικά παιδιά είναι πιο ευαίσθητα και προτιμούν να κρατούν τον εσωτερικό τους κόσμο μακριά από «αδιάκριτα» βλέμματα. Πρέπει να βοηθούμε το παιδί να κατανοήσει ότι το αποδεχόμαστε και είμαστε δίπλα του όποτε θελήσει να ανοιχτεί.
Δεν πρέπει να κάνουμε το παιδί να αισθάνεται άσχημα με τη φύση του και είναι απαραίτητο να του δίνεται ο κατάλληλος χρόνος για να εκφραστεί.
Ειδικά στην εφηβεία, η μελαγχολία και η στροφή προς τον εαυτό είναι απαραίτητες άμυνες για τα παιδιά που προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους και να προσαρμοστούν στους καινούριους ρόλους τους. Η διακριτική και υπομονετική αντιμετώπιση από τους γονείς, θα διευκολύνει πολύ τα παιδιά σε αυτή τη μετάβαση.
Ευχαριστούμε τη Νέλλη Θεοδοσίου
Η Νέλλη Θεοδοσίου είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Αμιένης (Γαλλία) και εργάζεται ως ψυχολόγος με ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία τόσο ενηλίκων, όσο και παιδιών από το 1990.
Πηγή: jenny.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου