Πόσο καλά γνωρίζεις το σώμα σου;
Οι περισσότερες γυναίκες όταν μιλούν για τα γεννητικά τους όργανα τα χαρακτηρίζουν συνολικά ως τον κόλπο τους, ωστόσο αυτός είναι μόνο ένα μέρος του όλου συστήματος που μας εξασφαλίζει τις χαρές του κρεβατιού, αλλά και τις χαρές της μητρότητας...
Οι περισσότερες γυναίκες όταν μιλούν για τα γεννητικά τους όργανα τα χαρακτηρίζουν συνολικά ως τον κόλπο τους, ωστόσο αυτός είναι μόνο ένα μέρος του όλου συστήματος που μας εξασφαλίζει τις χαρές του κρεβατιού, αλλά και τις χαρές της μητρότητας...
Ειδικότερα, όπως μπορείς να δεις κάνοντας
κλικ πάνω στα σκίτσα, τα γυναικεία γεννητικά όργανα διακρίνονται σε έσω
(εσωτερικά) και έξω (εξωτερικά). Τα εσωτερικά γεννητικά όργανα
αποτελούνται από τον κόλπο, τις ωοθήκες, τις σάλπιγγες και τη μήτρα ενώ
τα εξωτερικά από το αιδοίο και τα εξαρτήματα του που διακρίνονται με το
μάτι. Το όριο ανάμεσα στα έξω και στα έσω γεννητικά όργανα είναι ο
παρθενικός υμένας, ο οποίος συνήθως υποχωρεί μετά την πρώτη σεξουαλική
επαφή.
Περί αιδοίου λόγος…
Το αιδοίο είναι μια περιοχή ερωτογενής και υπερευαίσθητη που προστατεύει το άνοιγμα του κόλπου και εκτείνεται από το εφηβαίο στο μπροστινό μέρος, μέχρι το περίνεο στο πίσω μέρος που συνορεύει με τον πρωκτό. Ενδιάμεσα, δεξιά και αριστερά, βρίσκονται τα μεγάλα και τα μικρά χείλη, μαζί με τη "διάσημη" κλειτορίδα αλλά και τον πρόδρομο του κόλπου.
Το εφηβαίο: γνωστό και με την ονομασία το "όρος της Αφροδίτης", είναι το σημείο ακριβώς επάνω από την ηβική σύμφυση, δηλαδή το κόκαλο της λεκάνης όπου αναπτύσσεται και η τρυχοφυΐα, ή εκεί που ήταν πριν την αποτρίχωση.
Τα μικρά και μεγάλα χείλη: Τα πιο ορατά σημεία του αιδοίου είναι τα μεγάλα ή εξωτερικά χείλη που μετά την εφηβεία, καλύπτονται από τριχούλες. Αν τα παραμερίσεις απαλά με τα δάχτυλα σου, θα δεις από μέσα τα μικρά χείλη τα οποία δεν έχουν τριχούλες. Συνήθως τα μικρά χείλη καλύπτονται πλήρως από τα μεγάλα, αλλά σε ορισμένες γυναίκες μπορεί και να προεξέχουν.
Το αιδοίο είναι μια περιοχή ερωτογενής και υπερευαίσθητη που προστατεύει το άνοιγμα του κόλπου και εκτείνεται από το εφηβαίο στο μπροστινό μέρος, μέχρι το περίνεο στο πίσω μέρος που συνορεύει με τον πρωκτό. Ενδιάμεσα, δεξιά και αριστερά, βρίσκονται τα μεγάλα και τα μικρά χείλη, μαζί με τη "διάσημη" κλειτορίδα αλλά και τον πρόδρομο του κόλπου.
Το εφηβαίο: γνωστό και με την ονομασία το "όρος της Αφροδίτης", είναι το σημείο ακριβώς επάνω από την ηβική σύμφυση, δηλαδή το κόκαλο της λεκάνης όπου αναπτύσσεται και η τρυχοφυΐα, ή εκεί που ήταν πριν την αποτρίχωση.
Τα μικρά και μεγάλα χείλη: Τα πιο ορατά σημεία του αιδοίου είναι τα μεγάλα ή εξωτερικά χείλη που μετά την εφηβεία, καλύπτονται από τριχούλες. Αν τα παραμερίσεις απαλά με τα δάχτυλα σου, θα δεις από μέσα τα μικρά χείλη τα οποία δεν έχουν τριχούλες. Συνήθως τα μικρά χείλη καλύπτονται πλήρως από τα μεγάλα, αλλά σε ορισμένες γυναίκες μπορεί και να προεξέχουν.
Βλέπεις, το μέγεθος και το σχήμα των χειλέων αλλά και όλων των εξαρτημάτων του αιδοίου διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα ενώ το χρώμα τους κυμαίνεται σε όλες τις αποχρώσεις του ροζ – μωβ ανάλογα με το χρώμα δέρματος μας. Επιπλέον, τα χείλη του αιδοίου των περισσότερων γυναικών δεν είναι πάντα συμμετρικά. Μάλιστα στις περισσότερες η μια πλευρά είναι μικρότερη από την άλλη.
Ο ρόλος των χειλέων είναι πολύ σημαντικός όχι μόνο επειδή εκεί βρίσκονται νευρικές απολήξεις που σου προσφέρουν ευχαρίστηση κατά τη σεξουαλική πράξη αλλά και επειδή κρατούν τα βακτήρια μακριά από τον πρόδρομο του κόλπου, δηλαδή την περιοχή όπου απολήγουν προς τα μέσα τα εσωτερικά χείλη, πριν το άνοιγμα του κόλπου.
Η κλειτορίδα: Η "σταρ" των θηλυκών γεννητικών οργάνων -όπως ίσως ήδη έχεις διαπιστώσει- είναι το πιο ευαίσθητο εξάρτημα του αιδοίου και το πιο σημαντικό όργανο ηδονής της γυναίκας. Βρίσκεται μέσα στα μεγάλα χείλη, ενώ από το κάτω άκρο της ξεκινούν τα μικρά χείλη. Η πτυχή του δέρματος που την καλύπτει με το χαρακτηριστικό τριγωνικό σχήμα ονομάζεται "πόσθη της κλειτορίδας" και αντιστοιχεί στο ανδρικό πέος.
Η κλειτορίδα προκαλεί σεξουαλική ευχαρίστηση χάρη στο πλήθος των νευρικών απολήξεων που συγκεντρώνει στη κορυφή της. Μάλιστα, για να ξέρεις πόσο τυχερές είμαστε, τα γεννητικά μας όργανα είναι πολύ πιο πλούσια σε αισθητήριες απολήξεις σε σχέση με τα αντρικά. Η γυναικεία κλειτορίδα έχει περίπου 6.000 νευρικές απολήξεις, ενώ το αντρικό πέος μόλις 400...
Έτσι, κατά την ερωτική πράξη ή τον αυνανισμό η κλειτορίδα διεγείρεται με τον ίδιο μηχανισμό όπως και το πέος συγκεντρώνοντας αίμα, με αποτέλεσμα να διογκώνεται και να εμφανίζει στύση αντίστοιχη της αντρικής.
Ο πρόδρομος του κόλπου: ο... αφανής ήρωας των γυναικείων γεννητικών οργάνων βρίσκεται περιμετρικά του αιδοίου πριν το άνοιγμα του κόλπου και φυλάσσεται από τα μικρά χείλη. Σε αυτόν εκβάλουν η ουρήθρα (ακριβώς κάτω από την κλειτορίδα), ο κόλπος και τα στόμια των παρακείμενων αδένων.
Κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής οι βαρθολίνειοι αδένες του προδόμου που βρίσκονται στο πίσω άκρο του ανοίγματος του κόλπου, εκκρίνουν λιπαντικά υγρά για να διευκολύνουν την είσοδο του πέους, ενώ στη φάση του οργασμού οι αδένες του Skenes που βρίσκονται ακριβώς δίπλα και κάτω από την ουρήθρα εκατέρωθεν, σε κάποιες περιπτώσεις εκκρίνουν ένα υγρό που μοιάζει με το προστατικό, προκαλώντας το φαινόμενο της γυναικείας εκσπερμάτωσης.
Τέλος οι βολβοί του προδρόμου που αντιστοιχούν στα σηραγγώδη σώματα της ουρήθρας του άνδρα και κάθε φορά που κάνεις έρωτα γεμίζουν με αίμα αυξάνοντας την ηδονή. Οι βολβοί εμποδίζουν επίσης το σπέρμα να διαφύγει συγκρατώντας το μέσα στον κόλπο.
Στο μεταίχμιο ο... παρθενικός υμένας
Παρθενικός υμένας: Στο όριο των εσωτερικών και εξωτερικών οργάνων βρίσκεται ο παρθενικός υμένας. Πρόκειται για μια ελαστική μεμβράνη από λεπτό δέρμα, με ένα ή περισσότερα ανοίγματα στο κέντρο που επιτρέπει να περνάνε οι εκκρίσεις του κόλπου και το αίμα κατά την περίοδο. Στην ουσία, λειτουργεί σαν φυσικό φράγμα ανάμεσα στον κόλπο και το αιδοίο.
Συνήθως κατά τη διάρκεια της πρώτης ή των πρώτων σεξουαλικών επαφών, ο παρθενικός υμένας "σπάει", ή πιο επίσημα, γίνεται ρήξη του παρθενικού υμένα, ο οποίος στη συνέχεια υποχωρεί φυσιολογικά προς τα τοιχώματα του κόλπου.
Η χρησιμότητα του παρθενικού υμένα για τον οργανισμό δεν είναι ξεκάθαρη, ενώ υπάρχουν γυναίκες που γεννιούνται χωρίς αυτόν. Σε άλλες ο υμένας είναι τόσο ελαστικός που μπορεί να μην σπάσει στις πρώτες ερωτικές επαφές, ενώ έχουν παρατηρηθεί και κάποιες περιπτώσεις γυναικών των οποίων ο παρθενικός υμένας υποχώρησε κατά τη γέννα.
Σύμφωνα με την παράδοση, κατά τη ρήξη του παρθενικού υμένα παρουσιάζεται μικρή αιμορραγία και ελαφρύς (ή λιγότερο ελαφρύς) πόνος, σαν τσούξιμο, αλλά αυτό δεν απαραίτητο ούτε αποτελεί λόγο ανησυχίας όταν δεν συμβαίνει. Μάλιστα, σε κάποια κορίτσια μπορεί να συμβεί ρήξη του υμένα κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων, χωρίς καν να το αντιληφθούν.
Παρθενικός υμένας: Στο όριο των εσωτερικών και εξωτερικών οργάνων βρίσκεται ο παρθενικός υμένας. Πρόκειται για μια ελαστική μεμβράνη από λεπτό δέρμα, με ένα ή περισσότερα ανοίγματα στο κέντρο που επιτρέπει να περνάνε οι εκκρίσεις του κόλπου και το αίμα κατά την περίοδο. Στην ουσία, λειτουργεί σαν φυσικό φράγμα ανάμεσα στον κόλπο και το αιδοίο.
Συνήθως κατά τη διάρκεια της πρώτης ή των πρώτων σεξουαλικών επαφών, ο παρθενικός υμένας "σπάει", ή πιο επίσημα, γίνεται ρήξη του παρθενικού υμένα, ο οποίος στη συνέχεια υποχωρεί φυσιολογικά προς τα τοιχώματα του κόλπου.
Η χρησιμότητα του παρθενικού υμένα για τον οργανισμό δεν είναι ξεκάθαρη, ενώ υπάρχουν γυναίκες που γεννιούνται χωρίς αυτόν. Σε άλλες ο υμένας είναι τόσο ελαστικός που μπορεί να μην σπάσει στις πρώτες ερωτικές επαφές, ενώ έχουν παρατηρηθεί και κάποιες περιπτώσεις γυναικών των οποίων ο παρθενικός υμένας υποχώρησε κατά τη γέννα.
Σύμφωνα με την παράδοση, κατά τη ρήξη του παρθενικού υμένα παρουσιάζεται μικρή αιμορραγία και ελαφρύς (ή λιγότερο ελαφρύς) πόνος, σαν τσούξιμο, αλλά αυτό δεν απαραίτητο ούτε αποτελεί λόγο ανησυχίας όταν δεν συμβαίνει. Μάλιστα, σε κάποια κορίτσια μπορεί να συμβεί ρήξη του υμένα κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων, χωρίς καν να το αντιληφθούν.
Τα εσωτερικά γεννητικά όργανα
Ο κόλπος: Είναι ένα ελαστικό, μυώδες όργανο σαν σωλήνας που χρησιμεύει για να υποδέχεται το πέος κατά τη διάρκεια του σεξ. Ο κόλπος εκτείνεται περίπου κάθετα μέσα στο σώμα, από τον τράχηλο της μήτρας μέχρι το αιδοίο και βρίσκεται στη μέση γραμμή του περινέου. Στο επάνω μέρος του που ονομάζεται θόλος, προβάλλει ο τράχηλος της μήτρας, ενώ το κάτω μέρος του καταλήγει στο αιδοίο. Μπροστά από τον κόλπο, εσωτερικά μέσα στο σώμα, υπάρχει η ουροδόχος κύστη η οποία απολήγει εξωτερικά στην ουρήθρα.
Σε κατάσταση ηρεμίας, ο κόλπος μιας γυναίκας σε αναπαραγωγική ηλικία έχει μήκος από 6 έως 7,5 εκατ. στο μπροστινό τοίχωμα και περίπου 9 εκατοστά στο πίσω, ενώ η επιφάνεια του παρουσιάζει πτυχώσεις κάτι που του επιτρέπει να εκτείνεται κατά τη σεξουαλική επαφή, κατά την χρήση ταμπόν ή κατά τη διάρκεια του τοκετού για την έξοδο του εμβρύου. Η ελαστικότητα του είναι τόσο μεγάλη που επανέρχεται κάθε φορά στο αρχικό του μέγεθος και σχήμα και μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, μετά από πολλούς φυσιολογικούς τοκετούς ή από τη χρήση εμβρυουλκού στη γέννα μπορεί να χάσει λίγο από τον τόνο του, γι' αυτό και είναι μύθος ότι μπορεί να χαλαρώσει από το σεξ.
Πρόσφατα ευρήματα εξετάσεων με υπερήχους επιβεβαιώνουν ότι πολλές γυναίκες διαθέτουν στο μπροστινό τοίχωμα του κόλπου και σε βάθος 2,5 έως 5 εκατοστών από την είσοδο του, το περίφημο ερωτογενές σημείο- G που γίνεται αισθητό δια της αφής από την σπογγώδη επιφάνεια που το περιβάλλει, η οποία διαφέρει από την αίσθηση του υπόλοιπου οργάνου. Παρότι κάποιοι επιστήμονες δεν παραδέχονται την ύπαρξη του, κάποιοι άλλοι θεωρούν το σημείο-G ως αντίστοιχο του ανδρικού προστάτη, ενώ κάποιοι τρίτοι έχουν καταλήξει ότι πρόκειται για τη συνέχεια της κλειτορίδας. Όπως κι αν έχει το πράγμα από επιστημονικής πλευράς, σύμφωνα με τις γυναίκες που το έχουν εντοπίσει στο σώμα τους, το σημείο-G λειτουργεί σίγουρα ως ενισχυτικό της ηδονής.
Η μήτρα: Είναι το βασικό όργανο του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος και βρίσκεται μέσα στη λεκάνη ανάμεσα στην ουροδόχο κύστη και το ορθό έντερο. Ουσιαστικά είναι ένας μυς που έχει το μέγεθος και το σχήμα ενός αχλαδιού και χρησιμεύει στη φιλοξενία του εμβρύου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η μήτρα αποτελείται από το κυρίως σώμα της, δηλαδή την κοιλότητα μέσα στην οποία αναπτύσσεται το έμβρυο και τον τράχηλο, το χαμηλότερο και στενότερο μέρος της που προεξέχει στο βάθος του κόλπου και επιτρέπει στα σπερματοζωάρια να διεισδύσουν στο εσωτερικό της. Τα τοιχώματα της μήτρας αποτελούνται από τρία στρώματα: το ενδομήτριο, δηλαδή ένα επιφανειακό στρώμα που είναι πλούσιο σε αδένες, το μυομήτριο, δηλαδή το κυρίως τοίχωμα της μήτρας που αποτελείται από μυϊκό ιστό και το περιμήτριο, δηλαδή μια εξωτερική λεπτή επένδυση που περιβάλλει τη μήτρα.
Οι σάλπιγγες: Δεξιά και αριστερά της μήτρας, στο πάνω τμήμα της, εξέρχονται οι σάλπιγγες. Οι σάλπιγγες είναι δυο αγωγοί σε σχήμα κρίνου με μήκος 10-12 εκ. περίπου, οι οποίοι συνδέουν τη μήτρα με τις ωοθήκες. Ο ρόλος τους στην αναπαραγωγή είναι πολύ σημαντικός καθώς αποτελούν το σημείο συνάντησης του ωαρίου και του σπερματοζωαρίου η οποία οδηγεί στη γονιμοποίηση. Μετά την ωορρηξία, το ωάριο (γονιμοποιημένο ή όχι) μεταφέρεται μέσω της σάλπιγγας στη μήτρα, όπου είτε εμφυτεύεται στο ενδομήτριο ορίζοντας την αρχή της εγκυμοσύνης, είτε αποβάλλεται, αν δεν έχει γίνει γονιμοποίηση.
Οι ωοθήκες: Είναι τα όργανα που παράγουν τα ωάρια. Βρίσκονται χαμηλά στη λεκάνη μία σε κάθε πλευρά της μήτρας αν και η θέση τους δεν είναι σταθερή και εξαρτάται από το εάν μια γυναίκα έχει γεννήσει ή όχι. Οι ωοθήκες ενώνονται με την άκρη των σαλπίγγων, έχουν σχήμα ωοειδές και μήκος 3-5 εκατοστά. Ο ρόλος τους είναι η παραγωγή ωαρίων αλλά και η παραγωγή θηλυκών ορμονών, των οιστρογόνων και της προγεστερόνης οι οποίες ρυθμίζουν τον γυναικείο κύκλο και την ανάπτυξη των επιμέρους γυναικείων χαρακτηριστικών όπως τον τόνο της φωνής, την τριχοφυΐα και το μέγεθος του στήθους.
Στις ωοθήκες υπάρχουν γύρω στα 200.000-400.000 ωοθυλάκια που βρίσκονται εκεί ήδη από τη γέννηση κάθε γυναίκας. Κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας, λίγα από αυτά τα ωοθυλάκια θα καταφέρουν να ωριμάσουν και να απελευθερώσουν ένα ωάριο, σχεδόν σε κάθε κύκλο. Συνήθως οι ωοθήκες δουλεύουν εκ περιτροπής, μία κάθε μήνα παράγοντας ένα μόνο ωάριο, αλλά σπανιότερα μπορεί να παράξουν περισσότερα από ένα, ή να δουλέψουν και οι δύο μαζί κι αυτή είναι μια από τις αιτίες της πολλαπλής εγκυμοσύνης (διδύμων, τριδύμων κ.λπ.).
Ο κόλπος: Είναι ένα ελαστικό, μυώδες όργανο σαν σωλήνας που χρησιμεύει για να υποδέχεται το πέος κατά τη διάρκεια του σεξ. Ο κόλπος εκτείνεται περίπου κάθετα μέσα στο σώμα, από τον τράχηλο της μήτρας μέχρι το αιδοίο και βρίσκεται στη μέση γραμμή του περινέου. Στο επάνω μέρος του που ονομάζεται θόλος, προβάλλει ο τράχηλος της μήτρας, ενώ το κάτω μέρος του καταλήγει στο αιδοίο. Μπροστά από τον κόλπο, εσωτερικά μέσα στο σώμα, υπάρχει η ουροδόχος κύστη η οποία απολήγει εξωτερικά στην ουρήθρα.
Σε κατάσταση ηρεμίας, ο κόλπος μιας γυναίκας σε αναπαραγωγική ηλικία έχει μήκος από 6 έως 7,5 εκατ. στο μπροστινό τοίχωμα και περίπου 9 εκατοστά στο πίσω, ενώ η επιφάνεια του παρουσιάζει πτυχώσεις κάτι που του επιτρέπει να εκτείνεται κατά τη σεξουαλική επαφή, κατά την χρήση ταμπόν ή κατά τη διάρκεια του τοκετού για την έξοδο του εμβρύου. Η ελαστικότητα του είναι τόσο μεγάλη που επανέρχεται κάθε φορά στο αρχικό του μέγεθος και σχήμα και μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, μετά από πολλούς φυσιολογικούς τοκετούς ή από τη χρήση εμβρυουλκού στη γέννα μπορεί να χάσει λίγο από τον τόνο του, γι' αυτό και είναι μύθος ότι μπορεί να χαλαρώσει από το σεξ.
Πρόσφατα ευρήματα εξετάσεων με υπερήχους επιβεβαιώνουν ότι πολλές γυναίκες διαθέτουν στο μπροστινό τοίχωμα του κόλπου και σε βάθος 2,5 έως 5 εκατοστών από την είσοδο του, το περίφημο ερωτογενές σημείο- G που γίνεται αισθητό δια της αφής από την σπογγώδη επιφάνεια που το περιβάλλει, η οποία διαφέρει από την αίσθηση του υπόλοιπου οργάνου. Παρότι κάποιοι επιστήμονες δεν παραδέχονται την ύπαρξη του, κάποιοι άλλοι θεωρούν το σημείο-G ως αντίστοιχο του ανδρικού προστάτη, ενώ κάποιοι τρίτοι έχουν καταλήξει ότι πρόκειται για τη συνέχεια της κλειτορίδας. Όπως κι αν έχει το πράγμα από επιστημονικής πλευράς, σύμφωνα με τις γυναίκες που το έχουν εντοπίσει στο σώμα τους, το σημείο-G λειτουργεί σίγουρα ως ενισχυτικό της ηδονής.
Η μήτρα: Είναι το βασικό όργανο του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος και βρίσκεται μέσα στη λεκάνη ανάμεσα στην ουροδόχο κύστη και το ορθό έντερο. Ουσιαστικά είναι ένας μυς που έχει το μέγεθος και το σχήμα ενός αχλαδιού και χρησιμεύει στη φιλοξενία του εμβρύου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η μήτρα αποτελείται από το κυρίως σώμα της, δηλαδή την κοιλότητα μέσα στην οποία αναπτύσσεται το έμβρυο και τον τράχηλο, το χαμηλότερο και στενότερο μέρος της που προεξέχει στο βάθος του κόλπου και επιτρέπει στα σπερματοζωάρια να διεισδύσουν στο εσωτερικό της. Τα τοιχώματα της μήτρας αποτελούνται από τρία στρώματα: το ενδομήτριο, δηλαδή ένα επιφανειακό στρώμα που είναι πλούσιο σε αδένες, το μυομήτριο, δηλαδή το κυρίως τοίχωμα της μήτρας που αποτελείται από μυϊκό ιστό και το περιμήτριο, δηλαδή μια εξωτερική λεπτή επένδυση που περιβάλλει τη μήτρα.
Οι σάλπιγγες: Δεξιά και αριστερά της μήτρας, στο πάνω τμήμα της, εξέρχονται οι σάλπιγγες. Οι σάλπιγγες είναι δυο αγωγοί σε σχήμα κρίνου με μήκος 10-12 εκ. περίπου, οι οποίοι συνδέουν τη μήτρα με τις ωοθήκες. Ο ρόλος τους στην αναπαραγωγή είναι πολύ σημαντικός καθώς αποτελούν το σημείο συνάντησης του ωαρίου και του σπερματοζωαρίου η οποία οδηγεί στη γονιμοποίηση. Μετά την ωορρηξία, το ωάριο (γονιμοποιημένο ή όχι) μεταφέρεται μέσω της σάλπιγγας στη μήτρα, όπου είτε εμφυτεύεται στο ενδομήτριο ορίζοντας την αρχή της εγκυμοσύνης, είτε αποβάλλεται, αν δεν έχει γίνει γονιμοποίηση.
Οι ωοθήκες: Είναι τα όργανα που παράγουν τα ωάρια. Βρίσκονται χαμηλά στη λεκάνη μία σε κάθε πλευρά της μήτρας αν και η θέση τους δεν είναι σταθερή και εξαρτάται από το εάν μια γυναίκα έχει γεννήσει ή όχι. Οι ωοθήκες ενώνονται με την άκρη των σαλπίγγων, έχουν σχήμα ωοειδές και μήκος 3-5 εκατοστά. Ο ρόλος τους είναι η παραγωγή ωαρίων αλλά και η παραγωγή θηλυκών ορμονών, των οιστρογόνων και της προγεστερόνης οι οποίες ρυθμίζουν τον γυναικείο κύκλο και την ανάπτυξη των επιμέρους γυναικείων χαρακτηριστικών όπως τον τόνο της φωνής, την τριχοφυΐα και το μέγεθος του στήθους.
Στις ωοθήκες υπάρχουν γύρω στα 200.000-400.000 ωοθυλάκια που βρίσκονται εκεί ήδη από τη γέννηση κάθε γυναίκας. Κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας, λίγα από αυτά τα ωοθυλάκια θα καταφέρουν να ωριμάσουν και να απελευθερώσουν ένα ωάριο, σχεδόν σε κάθε κύκλο. Συνήθως οι ωοθήκες δουλεύουν εκ περιτροπής, μία κάθε μήνα παράγοντας ένα μόνο ωάριο, αλλά σπανιότερα μπορεί να παράξουν περισσότερα από ένα, ή να δουλέψουν και οι δύο μαζί κι αυτή είναι μια από τις αιτίες της πολλαπλής εγκυμοσύνης (διδύμων, τριδύμων κ.λπ.).
Τι συμβαίνει στην περίοδο;
Ως γνωστόν, μετά την έναρξη της εφηβείας έχουμε περίοδο η οποία εμφανίζεται κάθε μήνα ή περίπου, γι' αυτό και επισήμως ονομάζεται έμμηνος ρύση, ή απλά, έμμηνα. Όμως τι ακριβώς γίνεται τότε και τι είναι αυτό το αίμα που βλέπουμε;
Παλιότερα οι γυναίκες είχαν πολλές προκαταλήψεις σχετικά με την περίοδο τους, πιστεύοντας ότι εκείνες τις ημέρες είναι "ακάθαρτες" ή ιδιαίτερα ευάλωτες και αντιμετώπιζαν την κατάσταση σαν ένα είδος ασθένειας. Ωστόσο σήμερα ξέρουμε ότι η περίοδος δεν είναι τίποτα άλλο από μια φυσιολογική λειτουργία κατά την οποία το σώμα αποβάλλει ιστούς που δεν χρειάζεται τους οποίους προετοίμαζε όλο το προηγούμενο διάστημα για την πιθανότητα μιας εγκυμοσύνης.
Όλα ξεκινούν από την μηνιαία προσαρμογή της μήτρας για το ενδεχόμενο της εγκατάστασης του εμβρύου, όπως όταν στολίζουμε το σπίτι μας για να υποδεχτούμε έναν μουσαφίρη. Σ' αυτή τη φάση το ενδομήτριο, δηλαδή ο χιτώνας που καλύπτει το εσωτερικό της μήτρας όπως είπαμε παραπάνω, παχαίνει και εμπλουτίζεται με θρεπτικά συστατικά για να στηρίξει και να θρέψει το έμβρυο. Έτσι, πριν την ωορρηξία και με τη βοήθεια των οιστρογόνων έχει δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον για την εγκατάσταση του γονιμοποιημένου ωαρίου.
Παράλληλα, οι ωοθήκες παράγουν ένα ακόμη ωάριο το οποίο θα απελευθερωθεί περίπου στη μέση του κύκλου μέσα στις σάλπιγγες, επιτρέποντας στα σπερματοζωάρια να το συναντήσουν και να το γονιμοποιήσουν. Αν αυτό συμβεί, μετά από λιγες μέρες το γονιμοποιημένο ωάριο κατεβαίνει και εμφυτεύεται, δηλαδή "κατασκηνώνει" πάνω στο ενδομήτριο. Έτσι ξεκινάει η εγκυμοσύνη και γι' αυτό δεν έχουμε περίοδο τότε.
Όμως, αν τα σπερματοζωάρια δεν έρθουν στο ραντεβού και δεν γίνει γονιμοποίηση, η μήτρα το παίρνει απόφαση και αρχίζει να προετοιμάζεται για την αποβολή του ενδομητρίου, το οποίο της είναι πλέον περιττό. Τότε, τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης μειώνονται, ενώ ο θρεπτικός χιτώνας που είχε δημιουργηθεί αποβάλλεται σταδιακά μαζί με κύτταρα και τη βλέννα που βλέπεις στην περίοδο σου.
Με άλλα λόγια, αν το λέγαμε πιο ποιητικά, κάθε περίοδος είναι η επιβεβαίωση μιας χαμένης ευκαιρίας και ταυτόχρονα η υπόσχεση για την ανανέωση της. Όπως και να το πάρεις πάντως, μπορεί να είναι λίγο άβολη υπόθεση, αλλά δεν είναι αρρώστια, ούτε σε κάνει πιο ευάλωτη, ή πιο "ακάθαρτη" από οποιαδήποτε άλλη φάση του μήνα.
Ως γνωστόν, μετά την έναρξη της εφηβείας έχουμε περίοδο η οποία εμφανίζεται κάθε μήνα ή περίπου, γι' αυτό και επισήμως ονομάζεται έμμηνος ρύση, ή απλά, έμμηνα. Όμως τι ακριβώς γίνεται τότε και τι είναι αυτό το αίμα που βλέπουμε;
Παλιότερα οι γυναίκες είχαν πολλές προκαταλήψεις σχετικά με την περίοδο τους, πιστεύοντας ότι εκείνες τις ημέρες είναι "ακάθαρτες" ή ιδιαίτερα ευάλωτες και αντιμετώπιζαν την κατάσταση σαν ένα είδος ασθένειας. Ωστόσο σήμερα ξέρουμε ότι η περίοδος δεν είναι τίποτα άλλο από μια φυσιολογική λειτουργία κατά την οποία το σώμα αποβάλλει ιστούς που δεν χρειάζεται τους οποίους προετοίμαζε όλο το προηγούμενο διάστημα για την πιθανότητα μιας εγκυμοσύνης.
Όλα ξεκινούν από την μηνιαία προσαρμογή της μήτρας για το ενδεχόμενο της εγκατάστασης του εμβρύου, όπως όταν στολίζουμε το σπίτι μας για να υποδεχτούμε έναν μουσαφίρη. Σ' αυτή τη φάση το ενδομήτριο, δηλαδή ο χιτώνας που καλύπτει το εσωτερικό της μήτρας όπως είπαμε παραπάνω, παχαίνει και εμπλουτίζεται με θρεπτικά συστατικά για να στηρίξει και να θρέψει το έμβρυο. Έτσι, πριν την ωορρηξία και με τη βοήθεια των οιστρογόνων έχει δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον για την εγκατάσταση του γονιμοποιημένου ωαρίου.
Παράλληλα, οι ωοθήκες παράγουν ένα ακόμη ωάριο το οποίο θα απελευθερωθεί περίπου στη μέση του κύκλου μέσα στις σάλπιγγες, επιτρέποντας στα σπερματοζωάρια να το συναντήσουν και να το γονιμοποιήσουν. Αν αυτό συμβεί, μετά από λιγες μέρες το γονιμοποιημένο ωάριο κατεβαίνει και εμφυτεύεται, δηλαδή "κατασκηνώνει" πάνω στο ενδομήτριο. Έτσι ξεκινάει η εγκυμοσύνη και γι' αυτό δεν έχουμε περίοδο τότε.
Όμως, αν τα σπερματοζωάρια δεν έρθουν στο ραντεβού και δεν γίνει γονιμοποίηση, η μήτρα το παίρνει απόφαση και αρχίζει να προετοιμάζεται για την αποβολή του ενδομητρίου, το οποίο της είναι πλέον περιττό. Τότε, τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης μειώνονται, ενώ ο θρεπτικός χιτώνας που είχε δημιουργηθεί αποβάλλεται σταδιακά μαζί με κύτταρα και τη βλέννα που βλέπεις στην περίοδο σου.
Με άλλα λόγια, αν το λέγαμε πιο ποιητικά, κάθε περίοδος είναι η επιβεβαίωση μιας χαμένης ευκαιρίας και ταυτόχρονα η υπόσχεση για την ανανέωση της. Όπως και να το πάρεις πάντως, μπορεί να είναι λίγο άβολη υπόθεση, αλλά δεν είναι αρρώστια, ούτε σε κάνει πιο ευάλωτη, ή πιο "ακάθαρτη" από οποιαδήποτε άλλη φάση του μήνα.
Πηγή: womenonly.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου